Verslag van de bezoeken aan Koen 

Via vrienden kreeg ik het adres van en advies om Koen te bezoeken omdat ik leed aan 

slapeloosheid en een overmatigespierspanning met name in de rugspieren.

Ik was niet bekend met zijn werkwijze, noch met de inhoud/gaven/techniek van

 Koen en ging enigszins gespannen 

(maar ook vol vertrouwen aangezien ik zulke goede berichten hoorde) naar hem toe.

Als eerste bleek het bijzonder aangenaam te zijn dat Koen heel ‘down to earth’ overkomt. 

Geen zweverige man die in een bijzonder gewaad ver van de waan van alledag op een 

kussen in een hoekje van de kamer zit.

Een ‘gewone jongen’ die me op m’n gemak stelde, thee aanbood en heel ontspanne en natuurlijk 

sprak over wat hij doet. 

Voor hem is zijn ‘werk’ ook gewoon want hij is niet anders gewend dan met zijn gave te leven.

Anderzijds spreekt ook hij zijn verwondering uit over wat zijn werkwijze/gave/techniek 

(noem het zo je wilt) 

te weeg brengt in het leven van mensen.

In alle bescheidenheid vertelt hij dat hij ook ‘maar’ geleid wordt en hoe steeds duidelijker

 voor hem is geworden 

dat hij van deze gave/techniek zijn dagelijks werk wil maken.

Ik vertelde over mijn leven en klachten en Koen luisterde aandachtig. 

Je merkt dat het nog verder gaat: hij hoort wat er gezegd wordt.

Na een klein half uurtje was het tijd voor het ‘echte werk’. En kwam ik in de behandelkamer.

Hoewel Koen me al had verteld dat het kan gebeuren dat ik letterlijk de benen onder me voel 

wegzakken en om dreig te vallen, had ik toch nog (onuitgesproken scepsis): 

Jaja..maar dat zal mij heus niet gebeuren, dacht ik.

Nou, wel dus.

Ik voelde m’n hele lichaam op een gegeven moment warm en draaierig worden.

‘Niet bang zijn, vertrouw me, ik vang je op’, had Koen al gezegd. En zo geschiedde.

Nog meer bijzonder werd het toen ik het gevoel had alsof de wervels uit zichzelf gingen bewegen. 

Een heel rare gewaarwording voor iemand die zelf met spieren werkt en weet hoe strak en 

onbeweeglijk de wervels kunnen zijn.

 Maar jawel…daar gingen ze. Ik draaide met mijn nek en voelde hoe mijn bekken zich als het ware resette.

En dacht ik nu wel aan het eind van de wonderen te zijn dan had ik het mis.

Ik ging op de bank liggen en Koen hield zijn handen boven mijn lichaam. 

Alsof ik onder stroom werd gezet begon ik helemaal te trillen. Er was geen houden aan, al had ik gewild, 

al had ik willen veinzen dat ik niet trilde, de kracht in me was groter.

Gedurende de hele tijd bleef Koen tegen me praten en vertelde dat het heel ‘gewoon’ was wat er gebeurde.

 Hij maakt dit herhaaldelijk mee, herkent het, kan zelfs voorspellen hoe lang zo’n situatie duurt. 

Op mijn verzoek heeft hij dit trillen (dat zeker een kwartier duurde) 

gefilmd op mijn telefoon omdat ik wist dat mijn familie het anders niet zou geloven.

En passant kreeg Koen ook nog een mededeling door van een vriend van me die onlangs was overleden 

en toen ik vertelde over een Duitse vriend die al 32 in een waakcoma ligt ten gevolge van een 

aanrijding concentreerde Koen zich en zag het ongeval voor zich.

 Hij vertrok zijn gezicht en ik zag hoe hij leed aan wat hij voelde wat destijds gebeurd was. 

Koen kon het ongeluk beschrijven!

Na ongeveer een uur zat ik weer in de auto naar huis en voelde me ‘in de wolken’. 

Ik sliep die nacht prima, de spierklachten verdwenen!

Onbegrijpelijk blijft het voor mij zeker, maar ik ben niet meer sceptisch want ik 

heb aan den lijve ervaren wat er gebeurde.

Bang ben ik geen seconde geweest omdat alles in een atmosfeer van zowel 

professionaliteit en geborgenheid gebeurd.

 Koen beseft heel goed dat wat hij doet voor mensen die dit nog niet ervaren 

hebben heel onwezenlijk is. 

Hij gaat hier met respect mee om, legt uit, verduidelijkt en geeft steeds aan dat er niks engs gebeurd, 

dat alles ten goede werkt.